عالمه : (عربي) (مؤنث عالم) دانشمند (زن)، آگاه.

عَبیر : (عربي) (در قدیم) نوعی ماده ی خوش بو کننده که از ترکیب مشک، گلاب، زعفران، و بعضی مواد دیگر تهیه می شد و آن را برای خوش بویی همراه داشتند یا در مجالس می سوزاندند.

عَديله : (عربي) (مؤنث عديل)، 1- مثل، مانند، ‌همانند، هم شأن، هم وزن؛ 2- همسر.

عَذرا : (عربي) 1- دوشيزه، باكِره، آشكار؛ 2- (اَعلام) 1) لقب حضرت مريم مادر حضرت عيسي(ع)؛ 2) لقب حضرت فاطمه(س).

عرفانه : (عربي ـ فارسي) (عرفان + ه (نسبت))، منسوب به عرفان. ( عرفان.

عِزت : (عربي) 1- عزيز و گرامي بودن، سربلندي و ارجمندي در مقابلِ ذلت؛ 2- احترام، بزرگداشت، گرامي‌داشت، تكريم؛ 3- (در قديم) (به مجاز) خداوند.

عزيزه : (عربي) (مؤنث عزيز)، ( عزيز.

عسل : (عربي) 1- انگبين، مايع خوراكيِ غليظ و چسبناكي كه زنبور عسل توليد مي‌كند؛ 2- (به مجاز) (در گفتگو) بسيار شيرين و خوش مزه و همينطور بسيار دوست داشتني و مطلوب.

عشرت : (عربي، عشیرة) 1- خوش گذرانی، کام جویی؛ 2- (در قدیم) هم نشینی، معاشرت.

عصمت : (عربي) 1- معصوم بودن، بي‌گناهي، پاك‌دامني؛ 2- ناموس و عفت زنان؛ 3- (در قديم) نگهداري و محافظت؛ 4- (در فلسفه قديم) ملكه‌ي اجتناب از گناه.